Lichaamsgerichte psychotherapie

Lichaamswerk is gericht op de verbinding met jezelf en het contact met anderen.

Oorsprong klachten

Je lichaam is een opslagvat van herinneringen die teruggaan naar je vroege kindertijd, voordat je cognitieve geheugen was ontwikkeld (het gedeelte waar het denken, plannen, duiden gebeurt). Als deze herinneringen, vaak onbewust, verdrongen worden, zetten ze zich vast in je lichaam: in je spieren, je organen, je cellen. In je volwassen leven kan dit leiden tot fysieke en emotionele klachten die onverklaarbaar lijken.

Door je lichaamssignalen te betrekken in je onderzoek én door ruimte en erkenning te geven aan dat deel in jezelf waar je liever niet naar kijkt, kan er een blijvende verschuiving of verandering optreden.

Sessies

In de sessies leer je lichaamssignalen herkennen die samenhangen met belemmeringen waar je tegen aan loopt.

Afhankelijk van je persoonlijke behoefte vindt er een verdieping plaats waarin er ruimte ontstaat te onderzoeken wat er ten grondslag ligt aan ervaringen die in je liggen opgeslagen en waar je zelf moeilijk bij kan komen. Dit verloopt altijd in jouw tempo en binnen jouw grenzen.

Werkvormen

In de sessies wisselen verschillende werkvormen elkaar af, zoals:

• Ademtechnieken: helpen je om op een dieper niveau in contact te komen met jezelf.
  • Adembewustzijn: tijdens de sessie dient je ademhaling regelmatig als kompas.
  • Energetic Cycle of Breath: een ademtechniek die erop is gericht je adem weer vrij te laten stromen.
• Bio-energetica: helpt bij het vergroten van je lichaamsbewustzijn en bij ruimte geven aan vastgezette emoties.
• Body-drama, een combinatie van Gestalt en Psychodrama: een expressieve werkvorm die bijdraagt in het ontrafelen van emoties en gevoelens.
• Penduleren tussen ontspannen en gespannen gebieden in het lichaam: hiermee kan de veiligheid in jezelf toenemen en het overspoelende effect van een gebeurtenis afnemen.

Daarnaast maak ik gebruik van:

• Verbeelding: een voorstelling maken van een situatie werkt krachtig bij het inleven in een gevoel.
• Innerlijk kind beleving: pijnlijke ervaringen uit je kindertijd die je als volwassene, vaak onbewust, in de weg staan om vrij te leven. Door inzicht te krijgen in wat er speelt kan er erkenning en compassie ontstaan voor dit deel in jou.
• Hulpbronnen die het proces kunnen ondersteunen. Een hulpbron is alles dat wat voor jou helpend is of kan zijn. Voorbeelden van interne hulpbronnen zijn: je kracht, gevoel voor humor, snelheid, gronding en intelligentie. Voorbeelden van externe hulpbronnen zijn: een helpend persoon, een fijne plek, een prettig geluid, een positief beeld of herinnering.
• Titreren: Door overweldigende ervaringen in kleine stapjes te onderzoeken, komt er ruimte om bij de ervaring aanwezig te blijven, zonder dat de ervaring opnieuw overweldigend hoeft te zijn.
• Vertragen in zowel tijd als in bewegingen. Door de vertraging krijgt het lichaam de tijd op te nemen en te verwerken wat er op dat moment gebeurt.

Basis in mijn werk

Karakterstijlen

Ontwikkeld door Wilhelm Reich, een leerling van Freud. Naderhand is deze theorie doorontwikkeld door diverse anderen. Iedere karakterstijl correspondeert met een ontwikkelfase in de vroege kindertijd, een lichaamsgebied, lichaamshouding en met gedrag.

Het driedelig brein

O.a. gebaseerd op Neuroaffectieve Psychologie van Marianne Bentzen. De evolutionaire ontwikkeling van de hersenen. De werking van de delen afzonderlijk en de verbinding van de drie delen:

1. Het reptielenbrein. De vecht, vlucht en bevries respons wordt aangestuurd vanuit dit gedeelte van je hersens. Ook de nieuwsgierigheid ontstaat hier.
2. Het lymbisch brein, ook wel het emotionele of zoogdieren brein genoemd. Gericht op de relatie en contact met jezelf én met je omgeving.
3. Het menselijk brein (neocortex): het gebied dat zich ontwikkelt na de geboorte. O.a. gedachten, overtuigingen, duiden en spreken worden hier gevormd.

Somatic Experiencing

Een methode ontwikkeld door Peter Levine waarbij overweldigende gebeurtenissen en stressgerelateerde uitingen als een fysiologisch en niet als een psychologisch proces wordt benaderd.

Polyvagal Theory:

De theorie van Stephen Porges die de evolutie van het autonome zenuwstelsel van zoogdieren (w.o. mensen) koppelt aan sociaal gedrag. Het gaat over de kracht en het belang van sociale verbinding.